Op 7 maart 2025 stuurde Minister Mona Keijzer een brief aan de Voorzitter van de Tweede Kamer der Staten-Generaal over de verduurzaming van de gebouwde omgeving. In deze brief pleit de minister voor een eerlijke verdeling van investeringskosten voor verduurzaming van woningen tussen verhuurders en huurders.
De minister geeft aan dat er gezocht wordt naar een rekenmethode die inzicht biedt in de zogenaamde “onrendabele top” die ontstaat bij verduurzaming. De onrendabele top is het deel van de investering wat de verhuurder niet direct kan terugverdienen. Doordat kosten bij de verhuurder komen te liggen, is het moeilijk deze investering te dragen, terwijl de huurder profiteert van de lagere woonlasten. Hierdoor ontstaat er een “split-incentive” oftewel een verschil in belang.
Niets doen, zorgt op langere termijn voor een hogere energierekening van de huurder. De verhuurder vraagt daarom de huurder om een deel bij te dragen. Het gezamenlijk dragen van de investering wordt ook wel “shared incentive” genoemd. Oftewel een gezamenlijk belang en een goede balans in delen van kosten.
Reimarkt heeft een rekenmodel ontwikkeld waarin renovatie maatregelen, effecten op de energiemarkt en andere variabelen gecombineerd worden om toekomstscenario’s te voorspellen.
Het rekenmodel is dynamisch, waarbij er gespeeld kan worden met variabelen, zoals de impact van EU ETS 2.0 op de gebouwde omgeving en de EPV. Door inzichten te verwerken in het rekenmodel kunnen verhuurders en andere stakeholders anticiperen op veranderend beleid en marktontwikkelingen. De uitkomsten uit deze scenario’s identificeren o.a. de mate van de “split incentive”.
Dit model draagt bij aan diverse gesubsidieerde innovatieprogramma’s waar Reimarkt onderdeel uitmaakt van het consortium:
Binnen het Future Factory Programma (MMIP) wordt onderzoek gedaan naar de verdere industrialisering van renovatieoplossingen en de digitalisering van het renovatieproces. Dit moet leiden tot opschaling en versnelling van de renovatiemarkt. Echter, nu het aanbod markt gereed is, blijft de marktvraag achter om te investeren, blijkt uit deze rekenmethode.
In het WoCoWijzer Programma (MOOI) werken we aan een gestandaardiseerde aanpak om 20.000 adressen uit de energiearmoede te halen. Ook hier speelt de vraag: “Wie betaalt de rekening?”
Wij herkennen de situatie uit de brief, namelijk dat de rekening momenteel vooral bij de verhuurder komt te liggen. Het door Reimarkt ontwikkelde rekenmodel maakt inzichtelijk bij wie de financiële last komt te liggen. Dit biedt de mogelijkheid om samen het gesprek te voeren over wie welk deel van de rekening betaalt: huurder, verhuurder of subsidieverstrekker.
We komen graag in contact met het Ministerie van Volkshuisvesting en Ruimtelijke Ordening, verhuurders en andere partijen om ons rekenmodel toe te lichten.